رای دادگاه
در خصوص دادخواست خانم //////// با وکالت سپیده افراشته به طرفیت آقای //// به خواسته لغو حضانت سلب حضانت فرزند مشترک به نام ///// به کد ملی ////// از خوانده (پدر) و صدور حکم به حضانت (مادر) مختصر ادعا و خواسته وکیل خواهان بر این مبناست که زوجین در سال 99 از یکدیگر جدا شدند و فرزند مشترک به موجب رای دادگاه با مادرش زندگی میکرد و خوانده جهت ملاقات فرزند در کلانتری حضور پیدا ننموده و طفل در محل نامناسب زندگی میکند در حالیکه زمانی که با مادر که پزشک هستند در محله فرمانیه ساکن بوده و اوقات فراغتش را در کلاسهای آموزشی و تفریحی سپری می نمود و در سال اول دبستان پدر اجازه نداده که فرزند در امتحانات پایان ترم حاضر شود و این امر باعث عقب ماندگی تحصیلی گردیده است.

دفاعیات وکیل خوانده بر این مبناست که فرزند زوجین متولد 1394 است و از مهرماه سال جاری میبایست مدرسه برود و پدر پیگیری های لازم برای ثبت نام طفل در یکی از مدرسه های محل سکونت خود داشته و ممانعتی از تحصیل ننموده و خوانده از دستور وقت ملاقات فرزند مطلع نبوده است. دادگاه با توجه به اینکه فرزند مشترک به نام در سن 8 سالگی و در شرف سن بلوغ قرار دارد و در سن بلوغ که با تغییرات فیزیولوژی بدنی همراه است مادر بهتر میتواند به دختر آموزشهای لازم را در مواجهه با تغییرات مربوط به این سن بدهد و از سوی دیگر در زمینه تحصیلی مادر طفل در سال تحصیلی گذشته نسبت به ثبت نام فرزند در یکی از مدارس خوب تهران اقدام نموده که دانش آموز به لحاظ وجود مشکلات و اختلافات والدین موفق به اتمام دوره تحصیلی نگردیده و خوانده از تحویل فرزند به مادر جهت ملاقات وی امتناع نموده

با عنایت به اینکه اولا در کنوانسیون حقوق کودک خصوصا ماده 3 آن کنوانسیون که طبق ماده واحده قانون اجازه الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون مزبور در مورخ 1373/12/1 به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده است و به استناد ماده 9 قانون مدنی در حکم قوانین داخلی است در تمام اقدامات مربوط به کودکان که توسط موسسات رفاه اجتماعی، عمومی، خصوصی ، دادگاهها مقامات اجرایی با ارگانهای حقوقی انجام میشود منافع کودک اهم ملاحظات میباشد و اینکه طبق ماده 18 کنواسیون مذکور، اساسی ترین مسئله حفظ منافع عالیه کودک است.

 همچنین طبق ماده 45 قانون حمایت خانواده رعایت غبطه و مصلحت کودکان و نوجوانان در کلیه تصمیمات دادگاهها و مقامات اجرائی الزامی است. ثانیا نظر به اینکه به موجب ماده 1169 قانون مدنی در صورت حدوث اختلاف در موضوع حضانت طفل این دادگاه است که با لحاظ منافع و مصلحت غبطه طفل تعیین تکلیف خواهد کرد بنابراین دادگاه دعوی طرح شده را وارد و ثابت دانسته و به استناد مواد 1168 و 1169 قانون مدنی و ماده 45 قانون حمایت خانواده و ماده 198 قانون آئین دادرسی مدنی حکم به لغو (سلب حضانت خوانده (پدر) و اعطای حضانت به خواهان (مادر) صادر و اعلام مینماید. این رای حضوری و ظرف 20 روز پس از ابلاغ قابل تجدید نظر در محاکم محترم تجدید نظر
استان تهران است.
امضاي صادر کننده
رئيس شعبه دادگاه عمومی حقوقی تهران (خانواده 2)